Czym jest ewidencja księgowa?

Zgodnie z przepisami obowiązującego w Polsce prawa, każde przedsiębiorstwo, które prowadzi własną działalność gospodarczą, jest zobowiązane do tego, aby prowadzić ewidencję. Już na samym początku każdy podmiot ma możliwość dokonania wyboru odnośnie tego, w którym wariancie będzie prowadzona firmowa rachunkowość. Ważne jednak jest to, aby było to zgodne z polskim prawem, czyli Ustawą o rachunkowości. Następnie prowadzenie ksiąg rachunkowym jest uzależnione od wyboru, który podjął przedsiębiorca. Jest również uzależnione od formy oraz wielkości firmy.

Głównym celem rachunkowości jest ukazywanie wszelkich zmian oraz procesów, które zachodzą w danej jednostce. Wszystko to jest możliwe dzięki chronologicznie prowadzonej ewidencji na podstawie odpowiednich dokumentów. Umożliwia to sporządzenie zestawienia takie, jak bilans oraz rachunek zysków i strat, co z kolei pozwala określić wartość przedsiębiorstwa, jego stan finansowy, a także wynik finansowy z prowadzonej działalności.

Ewidencja podatkowa – jej celem jest ustalenie wysokości obciążeń podatkowych danego przedsiębiorstwa. Dzielimy ją ze względu na formę opodatkowania danego przedsiębiorcy, a mianowicie:
a) pełna księgowość,
b) uproszczona księgowość:
– podatkowa księga przychodów i rozchodów,
– ryczałt od przychodów ewidencjonowanych,
– karta podatkowa.

Ewidencja przychodów oraz kosztów jest obowiązkiem przedsiębiorcy i polega na ewidencjonowaniu ich w księgach rachunkowych, które są odpowiednie dla danej formy prowadzenia księgowości. Przedsiębiorca ma do wyboru aż 3 warianty prowadzenia owej ewidencji, a mianowicie:
– ewidencja wyłącznie na kontach zespołu 4 (ewidencja w układzie rodzajowym)
– ewidencja wyłącznie na kontach zespołu 5 (ewidencja w układzie funkcjonalnym)
– ewidencja na kontach zespołu 4 i 5.

Ewidencja środka trwałego obowiązuje nie tylko jednostki, które prowadzą pełną księgowość, ale również jednostki, które korzystają z uproszczonych form. Prawidłowe wykonanie owego zadania jest niezbędne do tego, aby zaliczyć amortyzację do kosztów działalności przedsiębiorstwa. Jak się okazuje zapisu danego środka trwałego należy dokonać już w miesiącu przekazania owych aktywów do użytkowania. Przepisu narzucają listę informacji, które muszą znaleźć się w takim dokumencie, aby móc ewidencjonować dany środek trwały. Mowa o:
– liczbie porządkowej,
– dacie przyjęcia do użytkowania + data nabycia,
– informacja o tym czy jest to środek trwały, czy wartość niematerialna i prawna,
– symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
– wartość początkowa oraz stawka amortyzacyjna,
– wskazanie dokumentu nabycia,
– kwota odpisu amortyzacyjnego w danym roku,
– aktualizację odpisów amortyzacyjnych oraz wartość początkową,
– wartość ewentualnego ulepszenia,
– datę likwidacji, bądź zbycia środka trwałego.

Przeczytaj również:
– Zakładanie rachunku bankowego spółki z o.o.
– Organy w spółce z o.o.